Beste Nick,

Daar zit je dan. Laptop opengeklapt. Kat in het raamkozijn. Eerste mails plingen in je mailbox. De buitenwereld achter het raam. De buurman van twee huizen verderop e-biked in een ongeloofwaardig hoog tempo voorbij. Hij gaat de hoek om. Jij kijkt op de klok. Half 9. De eerste seconden van je thuiswerkdag tikken voorbij en je hebt er zin in. Yes, energie. Knallen! Werk verzetten, knaken verdienen, doorpakken! Maar eerst even een bak koffie. 

In overhemd en boxershort de wenteltrap af, richting keuken en het cupje in de daarvoor bestemde gleuf. Normaal gesproken is dit koffie-moment de kans voor Ed van Finance om weer een dijenkletser van een mop te vertellen of schuift Elly aan met een wervelwind aan zinnen zonder leestekens. Niet nu. Heerlijk, rust in de tent. Zo kan je je echt focussen op je werk, zonder afgeleid te worden door tweederangs moppentappers of babbelzieke bijgoochems. Met een Nespresso Dark Lungo Intense in de hand pak je twee treden tegelijk naar boven.

Samen met je bureaustoel uit de jaren ‘90 rol je enthousiast richting bureau. De eerste mail is een out-of-office bericht. Delete. De twaalfde ook. Dan licht je telefoon even op: ‘1 nieuw Whatsappbericht van Ed.’ Ja hoor, een kansloos gifje waarin het duo balzak en tennisracket de hoofdrol speelt. Toch maar doorsturen naar Elly. Oké, focus… door naar de volgende mail. De kat ligt nog altijd suffig in het raamkozijn. Doet zo nu en dan één oog open met een blik van: “Wat doe jij hier vandaag in mijn paleis ouwe enveloppenlikker?” Goede vraag. Wat doe ik eigenlijk vandaag? 

Kwart voor 10. Een slok koffie. Energie maakt langzaam plaats voor een vertraagd werktempo dat doet denken aan een geblesseerde snelwandelaar. Je doet van alles wat, maar komt niet vooruit. Gaap. Al pennenklikkend staar je uit het raam als een professioneel zwaarmoedig denker. De klokt tikt daadkrachtig door, jij blaast het stof van het toetsenbord en de kat is nog altijd even ongeïnteresseerd als een uur geleden. Verveling slaat toe. De behoefte aan prikkels raakt afgevlakt en je zit als een gepensioneerde strippenkaart verkoper naar je scherm te turen. Tien over 11. Bijna lunchtijd.

Die verveling, het lijkt op vroeger: Herfstvakantie, iglotent en camping De Treurwilg in Appelscha. Dat je daar jengelend aan de arm van je vader stond te trekken, omdat er dan vaak actie in de tent kwam. Nu, met alle dagelijkse drukte, overschot aan prikkels en sociale overload, kom je daar vaak niet meer aan toe. Verveling. Een onderuitgezakte geest. Het lot van de fantasieloze, maar een kans voor de vindingrijke. Maak er gebruik van, ontdek het opnieuw. Geen prikkels van buitenaf, maar juist het gesprek met jezelf. Laat de verveling toe, maak het vegeteren weer eigen en geniet van de langzamere processen. Je kijkt op de klok. Kwart voor 12. De kat springt van de vensterbank en miauwt een bijdehand: “Dat je er zo lang over moet doen om daar achter te komen, ouwe druktemaker.”

Hoe komen jij en je kat deze dagen door?

Tim