Nick,
wat heb je jouw selectie aan talige superhelden mooi omschreven. Al moet ik erkennen dat ik voor ‘eloquent’ mijn oude Van Dale even uit de kelder moest halen. Beetje hautain hoor. Hoe dan ook, je vraagt me welke afstand of welk gat ik zou willen dichten. Ik beloof je alvast dat mijn antwoord niet rijmt en niet voor de hand ligt. Maar eerst nog even dit…
Een bak stront. Aan de hoogste boom. Op het schavot. Kielhalen. Het valt me in jouw brief op dat vriend John Ewbank op weinig veren in z’n achterste kan rekenen. Wat mij betreft geheel begrijpelijk. Maar bekijk ik het in het licht van jouw verafgoding van hemelbestormers als John de Bever en Grad Damen, knappen er toch weer een paar grijze cellen. Goed, laten we niet twisten om des Keijzers baard.
Hechting
Afstand overbruggen. Gaten dichten. Houd ik het simpel, actueel en speel ik een tikkie in op het sentiment, zou ik zeggen: ik zou die anderhalve meter afstand willen dichten. Houd ik het lekker alpha-mannetje, met Dellufse branie en laat ik me meeslepen door jouw weinige respect voor vrouwen, zou ik zeggen: ik dicht het gat van m’n vrouw. Ware het niet dat jij ook weet dat ik momenteel mijn laatste stukje avontuurlijke mannelijkheid begraaf ergens in het bos achter de slagbomen van een bungalowpark. Trouwens, zou ik die laatste uitspraak waarmaken zo vlak na de bevalling, resulteert dat 100% in een paar extra hechtingen. In mijn gespleten wenkbrauw, welteverstaan.
Gaten dichten
Even zonder dollen. Ik begrijp ondertussen dat een redelijk aantal mensen meeleest met onze briefwisseling (stelletje voyeurs). Laat ik dus ook een serieus antwoord geven: ik dicht liever geen gaten. Weet je wat het is? Om een gat te dichten, heb je zand nodig. En dat zand moet je toch ergens vandaan zien te halen. Moet je afgraven. Resultaat? Het ene gat is gedicht, een paar meter verderop is een nieuw gat gegraven. Ga je zo door, ontstaat een onbetrouwbaar landschap van los zand, wat samen met een klein regenbuitje al snel verandert in verraderlijk drijfzand. Het lijkt een beetje op de actuele situatie waar we nu allemaal in zitten. Wordt het gat van de één bestuurlijk gedicht, voelt de ander zich ‘afgegraven’.
Creativiteit
Beter is het om vanaf de bodem van het gat naar oplossingen te zoeken. Daarvoor is een stuk zelfinzicht, creativiteit en soms een offer nodig. Misschien betekent het dat we het gat nog dieper moeten graven en met het vruchtbare grondwater iets nieuws kunnen laten groeien. Misschien kunnen we met alle rotzooi die in het gat valt een ladder maken om zelfstandig uit het gat te kunnen klimmen. Filosofisch? Misschien. Maar wat mij betreft mag de creativiteit nog meer zegevieren. Over creativiteit gesproken, ik lees momenteel het boek ‘Van idee naar tekst’ van Karel Witteveen. Daarin staan de volgende 10 tips voor een creatieve houding in de eerste idee ontwikkelingsfase:
- Laat het toeval toe
- Neem risico’s
- Durf je te onderscheiden
- Kopieer andermans werk
- Kwantiteit is beter dan kwaliteit
- Combineer uitersten
- Gebruik je passies
- Verras jezelf
- Stel je oordeel uit
- Vergroot je verbeeldingskracht
Welke van deze tien pas jij al toe in je dagelijks werk? Welke zou je nog goed kunnen gebruiken?
Creatieve groet,
Tim
PS ik word zo leip van die mensen die hun groet een zogenaamd creatief bijvoeglijk naamwoord meegeven.
