Ha Tim,

Zo, het duurt even, maar dan heb je ook wat. Dat schijnt ook de lijfspreuk te zijn van Gerrit Jan uit Ruinerwold. Afijn, de laatste brief dateert alweer van 7 maanden terug. Wat kan je in 7 maanden allemaal doen? Babys beginnen na 7 maanden vaak met tijgeren. En ook bij ons is er in 7 maanden natuurlijk een hoop gebeurd. Neem bijvoorbeeld het feit dat er nog een tweede naam in de aanhef had moeten staan. Daarover later meer. Laten we eerst even inzoomen op mijn vakantie op wielen.

Want je noemt mij een ‘camperman’ in je laatste brief. En weet je wat: dat klopt helemaal. Zonder schaamte. Want, de één noemt een campervakantie avontuurlijk, de ander betitelt het weer als burgerlijk. Verreweg de meeste mensen vinden het eigenlijk niet eens de moeite waard om er een mening over te hebben. En ik? Ik vind het allemaal wel best joh. Al moet ik zeggen dat ik steeds vaker het woord ‘burgerlijk’ voor m’n poten gesmeten krijg. 

Burgerlijk. Jahoor, burgerlijk. Ik houd ervan, burgerlijk. Al klinkt het wel echt heel erg lelijk als je het woord burgerlijk vaak herhaald. Bur-ger-lijk. Alsof je een vastzittende fluim uit je huig probeert los te trekken. Burgerlijk, ik geef dan toch de voorkeur aan het franstalige woord ‘bourgeois’, met in het woordenboek de prachtige definitie ‘iemand die aan allen gelijk is’. Maar ja, wie is die Dikke van Dale dan om mij zomaar even met Jan en alleman over één kam te scheren. Om voor mij te bepalen dat ik gelijk ben aan anderen. Ik zal die bolle eens even bij z’n kaft pakken en in tweeën trekken.

Maar goed, de camper. Ik vertrek samen met m’n wederhelft Peet in de camper van mijn schoonmoeder naar Lauterbrunnen in Oostenrijk (dit had zo op de cover van de Margriet kunnen staan). Met de vlam in de pijp. Op naar een weergaloze plek. Lauterbrunnen, ook de grote inspiratie voor het decor van Lord of the Rings. Stel je voor… aan het eind van een bergpas, met aan weerszijden meerdere watervallen die het water van hoog uit de bergen naar beneden laten kletteren, Smeagol, Frodo, en een trollenleger rukt met brandende fakkels op. Daar zit ik dan: voor mijn luifeltje, op eigen terras in het gras, een veel te harde cracker met hagelslag naar binnen te werken en weg te spoelen met halfvolle melk. Overigens hebben we die halfvolle melk meegenomen uit Nederland en over de grens gesmokkeld. Dat is leven op het randje. Dat is burgerlijke ongehoorzaamheid. 

Nou, en dan nog een stukje nieuwswaarde toevoegen aan deze brief, de hint uit ‘de lead’ even uitleggen. Een tweede persoon in de aanhef? Yes. We werken sinds kort samen met een nieuwe Uitgesproken Gastvrouw: Kizzy. Rotterdammer met stevige pen. Een vrouw van haar woord. Laten we haar gelijk op  z’n Delfts op de vrouw af vragen: wie ben je? wat ken je? en wat vind jij van Nilüfer Gündoğan?

Groet,

Nick