Nick,
Wat leuk dat je me zo über spontaan een brief schreef. Trouwens, mag je über überhaupt nog wel gebruiken als een uit het Duits gekaapt bijvoeglijk naamwoord of krijg je dan een claim van die nieuwerwetse taxichauffeurs aan je broek? Afijn, waarschijnlijk lezen mensen deze eerste paar regels en vragen zich dan terecht af: ‘met wie hebben we hier überhaupt te maken?’ Goede vraag, tijd voor een hopelijk bevredigend antwoord. Trouwens over antwoorden gesproken, die rukvraag van je over het songfestival slaan we maar over, vind je niet?
Het feit dat jij tijdens mijn eerste werkzame maand bij Uitgesproken Gasten over bijna niets anders hebt gesproken, wil niet zozeer zeggen dat ik nu een songfestival groupie ben geworden. Je had me de pool overigens wel kunnen laten winnen, aangezien jij je eigen puntentelling achteraf bepaalde. Agh, verder ben je een aardige kerel.
Super om bij het Uitgesproken team te horen. Het begin van een nieuw avontuur met een opvallende start. Twee maanden geleden hadden we ons eerste gesprek en ik kan mij nog goed herinneren dat ik zei: “Ik ben gelijk eerlijk, schrijven is niet mijn sterkste kant.” Risicootje? Iets te transparant? Tactisch onverantwoord? Nee, jullie antwoord stelde mij gerust: “Lau, maak je geen zorgen, laat die pennenlikkerij voorlopig maar aan ons over.” Hoe logisch dus dat ik hier nu op mijn balkonnetje een brief zit te schrijven naar de twee meest Uitgesproken Gasten van Delft. Eerlijk? Ik keek er even tegenop, totdat Nick vanmiddag als een soort motivational speaker op z’n zeepkist stapte en riep: ”Als je met net zoveel zelfvertrouwen schrijft als je organiseert, dan moet het wel goed komen.” Ik nam het maar ter harte en riep (om in Nicks opzwepende energie mee te gaan) dingen als: “borst vooruit”, “met gestrekt been erin” en “wat zou het leven zijn als we geen moed hadden om iets te proberen?” Oké, die laatste is gejat van Vincent van Gogh, al probeerde die soms wellicht net iets teveel. Iets met een oor.
“Als je dan niet zo goed kan schrijven, waarom hebben ze jou die job gegeven?”, ik (h)oor het je denken. Jawel ik heb andere skills. Ik ben een Uitgesproken Meid die zegt waar het op staat; random nummers zingt zonder het zelf door te hebben; zonder schaamte over straat danst en met een klein beetje schaamte stiekem alles weet over Harry Potter. Oh ja en ik houd er ontzettend van om creatieve oplossingen te bedenken; projectmatig te organiseren; toffe content te maken; overzicht te houden en om hard te werken. Waar dat vandaan komt?
Ik heb de afgelopen jaren al veel leerzame avonturen mogen meemaken in de horeca- en evenementenbranche, daar kom ik oorspronkelijk vandaan. Toen kwam… TUN TUN TUN (onheilspellend deuntje)… corona. Top timing! Kersvers begonnen met een nieuwe job als event coördinator bij NH hotel in Noordwijkerhout kon ik dus vervroegd mijn koffers pakken. Wat nu? Huilen in een hoekje of juist om een ander hoekje kijken? Zo nieuwsgierig als ik ben, heb ik natuurlijk voor optie twee gekozen met een goede cursus content creation bij de Upstarter en een leerzame stage bij het bedrijf Startwijzer te Hoorn. Een nieuwe wereld is voor mij opengegaan en in correct Nederlands kan ik je vertellen: “I am hooked!”
Om maar meteen iets aan dat haakje te hangen; nu ben ik dus al zo’n twee maanden als Uitgesproken Meid bezig met een paar mooie projecten. Voor het wereldse festival Knapsack (wat Uitgesproken Gasten samen met andere bevlogen cultuurfanaten organiseert op 10 en 11 juli) verzorg ik bijvoorbeeld alle communicatie. Maar ook voor de marcom van Uitgesproken Gasten zelf ga ik flink aan de slag. En, om alvast een tipje van de sluier te geven, er komt na de zomer nog een groots evenement aan waarvoor ik samen met jullie aan de slag ga. Zin in!
Zo, dan is het nu wel zo’n beetje tijd voor de afsluiter met een verrassende vraag (zo hoort dat toch in die brieven van jullie?). Laat ik hem er lekker vanuit een onverwachte hoek in gooien: wat maakt een inwoner van Den Hoorn een echte Horenees, Tim? Misschien heb je wat tips voor deze Horenaar?
Zie je later!
