Goedemorgen Juliet, Tim, 

Kerst 2020 is voorbij. Skyradio is weer gewoon radio zonder Chris Rea en de laatste dennennaalden langs de plinten verdwijnen in de kruimeldief. Een zwaar moment voor de echte kerstliefhebbers. Kort na kerst zingt René Froger ‘This is the moment’ op nationale televisie en tellen we met een fles Prosecco in de hand af tot drie, twee, een…  Gelukkig nieuwjaar. De kurk knalt tegen het plafond. De vuurpijlen gaan alsnog gretig de lucht in. Nieuw jaar, nieuwe kansen. Beste wensen worden goede voornemens. Maar een goed voornemen is een hele opgave. Tenzij opgeven het goede voornemen is, zo blijkt.

Daar sta je dan. Trappelend van ongeduld. In het bos. In de kou. Klaar voor bootcamp. Voornemens fit te worden. Met de geur van gourmet nog vers in het geheugen en een klein Netflix-pensje onder een krap sportshirt, doe je push-ups op een boomstam en spring je als een epileptische krab. Jumping jacks noemen ze het populair, net als in die legerfilms. “Let’s go, pijn is zwakte die het lichaam verlaat”, roept de fitte trainer doortastend. Hijgen. Pijn. Even naar links en naar rechts kijken. Met een bonzend voorhoofd rust je stiekem drie push-ups, zonder dat de trainer het ziet. Het jaar 2021 is (goed) begonnen.  

‘”Let’s go, pijn is zwakte die het lichaam verlaat‘”

Beste wensen worden goede voornemens. Goede voornemens worden dromen voor volgend jaar. Lange termijn doelen die jaarlijks op korte termijn in de pedaalemmer verdwijnen. Een goed voornemen is niets meer dan een kurkdroog en zoutloos recept voor teleurstelling. Je neemt een paar happen en flikkert het rond de derde week van januari in de prullenbak. Blauwe maandag wordt gevierd met een frikandel speciaal en een raspatat oorlog. Misschien nog een kaassoufflé erbij om het onderbuikgevoel van goede voornemens definitief te dempen en het er in 2021 niet meer over te hebben. 

In ons kantoor is het ook gaande. Het feest der goede voornemens eindigt vast en zeker in een bloedbad van kapotgeschoten plannen. De één is bezig met een kuur waarbij hij iedere dag een halve tomaat met twee chiazaadjes mag eten. De vier chocoladebonbons en twee plakken kipgrillworst die hij tussendoor wegmoffelt, zullen we maar onvermeld laten. De ander investeert ineens in cryptocurrency, maar dan wel Litecoins want dat klinkt nog een beetje gezond. En een derde roept weer: “Ik ga een maand lang niet drinken.” En nu maar wachten tot de dagelijkse sores hem weer naar het flesje met de duivelachtige rode D (van Daar-gaat-je-geloofwaardigheid) doen grijpen. Proost. Op een ruggengraat van slagroom light. Op de standvastigheid van een gelatinepudding. 

“Ik ga een maand lang niet drinken”

Nou, ik gooi het dit jaar over een hele andere boeg. Ik ga niet voor goede voornemens. Ik kies voor betere voornemens. Zo heb ik gelijk een voorsprong op de rest. En die koppositie geef ik niet meer weg. De betere voornemens zijn een geëvolueerde vorm van goede voornemens en vinden comfortabel balans tussen vermaak en nut. Mijn betere voornemens voor dit jaar:

– blijven eten en drinken;
– een beetje sparen;
– zo nu en dan sporten;
– af en toe een sigaartje of sigaretje;
– paar overuren maken indien nodig;
– jullie nog een aantal brieven schrijven.

Ik laat jullie de derde week van januari wel weten of ik het volgehouden heb. Vast wel. Of dat ik – net zoals de andere harde werkers in ons kantoor – doorgeslagen aan een borrel zit, zonder geld, zonder voornemens en met mijn klauwen af en toe in een bak met vettige en vlezige hapjes graai. 

Over vlezige hapjes gesproken… Tim, ik weet dat jij 2021 begonnen bent met een marathon op Funda, omdat je zoekt naar een huis in Delft. Wat vind jij van het web der makelaardij: rentepercentages, looptijden, boeterentes en niet geheel onbelangrijk, de makelaar zelf? 

Groet,

Nick