Nick,
je laatste brief kwam niet geheel onverwachts, je laatste vraag wel vrij ongewenst. Een beetje zoals een vooraf aangekondigd bezoek van een Delftse horeca mystery guest. Het enige verschil? Jouw brief kwam uiteindelijk wel, de geheimzinnige double-0-15 bleef thuis. Waarschijnlijk in quarantaine.
Bijzonder woord eigenlijk. Quarantaine. Hoe vaker je het schrijft, hoe sjieker het lijkt. Alsof je het per glas of fles bij een bistrootje op de hoek kunt bestellen. Overigens komt het woord quarantaine van het Franse veertig: quarante. Veertig dagen in isolatie dus. Dan zijn die paar daagjes van ons maar gemakkelijk, ook al hebben we ondertussen de pest aan die corona. Spreek quarantaine trouwens uit op z’n Zuid-Afrikaans en het lijkt alsof je het over de radio ontvanger van je auto hebt. Dat geheel terzijde. Wil je trouwens meer weten over de oorsprong van woorden lieve meelezer? Neem dan een gratis abbonementje op www.kiem.info
Ik wijd uit over een totaal ander onderwerp dan waar je naar vroeg. Maar goed, ik heb dan ook de neiging om te duren. Kijk, dat is nou nog eens een aardig Sebastiaansbruggetje naar het door jou aangekaarte thema. Duurzaamheid. Al kun je je trouwens afvragen of onze nieuwe Sebastiaansbrug zelf ook een beetje duurzaam (lees: weinig vergankelijk) is. Het lijkt erop dat we, tegen de tijd dat we in Delft in staat zijn om een fatsoenlijke tram over de brug te laten denderen, al met door waterstof voortgestuwde jetpacks over de Schie zweven. Zal Sint Sebastiaan trots op zijn.
Dan een antwoord op je vraag. Of wij in huize Van den Eijk-Kleijweg een beetje duurzaam bezig zijn? Met de billen bloot dan maar. Laat ik erkennen dat ik zelf met betrekking tot dit thema een soort dissociatieve persoonlijkheidsstoornis ervaar. Gaat het om de vaatwasser inruimen; dat doe ik gelijk met het leggen van een puzzel van Jan van Haasteren. Betrap ik mijn vrouwelijke wederhelft hierin op een lichtelijke nonchalance, komt er toch een soort groene gestapo in me naar boven. Maar dan dat ene minuutje douchen? Dat vermenigvuldig ik met speels gemak met factor twintig. Het liefst zelfs twee keer per dag. Dat warme water op m’n harses geeft me rust en bijna altijd (de beste) nieuwe ideeën. Duurzaamheid spoelt dan samen met liters water het doucheputje in. De zeep? Die is dan wel weer zonder plastic fles, het liefst vegan en van het merk Hypocriet.
Over hypocriet gesproken. Juliet hoe is het met je? Ah, nee dat soort cynische opmerkingen zijn niet gepast. Zeker niet nu je netjes in quarantaine zit (cirkeltje is weer rond). Dat maakt me overigens oprecht nieuwsgierig. Hoe ervaar je die dagen in isolement? Komen de muren al op je af? En hoe voelt zo’n wattenstaaf op je hersenstam?
Houd vol,
Tim
